نقش مربیان در تربیت دینی
نقش اساتید و مربیان در تربیت دینی که با هدایت رفتار، نگرش و شخصیت انسان سرو کار دارد، نقشی بسیار مهم است. این نقش در بعد عبادی اخلاقی که جلوه های حیاتی بیشتری دارند بسیار حیاتی تر از دیگر ابعاد دین است به این دلیل سیره پیشوایان دینی برای پیروان ادیان از اهمیت خاصی برخوردار است و در کنار گفتار آنان منبعی برای دستیابی به رفتار ها، نگرش ها و صفات مطلوب می باشد.
قرآن با داشتن موضع وسیع در مسائل اخلاقی، خلقیاتی را در انسان ایجاد می کند که بر پایه فضیلت استوار است و کسب فضیلت جز از راه تعلیم و پیروی از دیگران امکان پذیر نیست. روش تعلیم فضیلت از نظر پیامبر (ص) اقتدا و پیروی از افراد با فضیلت است. «آن چه را رسول خدا(ص) آورده پس اخذ کنید آن را و آن چه نهی کرد شما را از آن پس باز ایستید.»
اعمال مربیان باید الگویی برای فضیلت و نمونه دستور العمل اخلاقی باشد، تا یادگیرندگان تحت تاثیر آن دارای فضیلت گردند.
در برخی روایات عالم و معلم چون ستارگانی توصیف شده اند که مردم را در تاریکی های دریا و بیابان به راه راست هدایت می کنند. در روایتی از پیامبر (ص) آمده:«مثل عالمان و مربیان در زمین مثل ستارگان در آسمان است که مردم در تاریکی های خشکی و دریا به کمک آن ها راه خوبی را پیدا می کنند هرگاه این ستارگان خاموش شوند بسا که رهپویان نیز گمراه می شوند.
در یک جمع بندی می توان گفت مقتم و منزلت مربیان در متون دینی مقام و منزلت پیامبر(ص) است و همان نقش هایی را به عهده دارد که پیامبر(ص) داشتند . از آن جا که نقش و مقام مربیان مهم و اساسی است، مسئولیت آنان نیز بسیرا سنگین است زیرا دو چیز گران بها به امانت در اختیار آنان نهاده شده است، نخشت علم و فرهنگ اسلامی، و دیگیری نسل جدید در جامعه.
به همین دلیل در تمام اعصار مربیان واقعی به مسأله تعلیم و تربیت توجه کافی مبذول داشته اند و به خصوص دانشمندان تعلیم و تربیت اسلامی به تعلیمات عقلی محض سخت تاخته اند و امثال شهید ثانی ، ابن سینا، خواجه نصیر طوسی،فارابی و دیگر دانشمندان جهاناسلام در ارائه اهمیت موضوع تربیت و نقش آن در در نگاهبانی و پاسداری از انسانیت و معنویت و بالاخره بقای بشر کتاب ها پرداخته اند و یا بخشی از کتاب های خود را به این مسأله اختصاص داده اند