?چرا بازیگران سینما و تلویزیون، به اندازه‌ای مرجعیت اجتماعی یافته‌اند که در بزنگاه‌های مهم سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نقش‌های اساسی و بعضا تعیین کننده ایفا می‌کنند؟ آیا آنان شایستگی چنین جایگاهی را در جامعه دارند؟
?پیش از پاسخ به این سوال، باید در شخصیت بازیگران دقیق شویم. بازیگر کیست؟ بازیگر در واقع هنرمندی است که می‌تواند ذهن خود را در اختیار نویسنده و جوارح خود را در اختیار کارگردان بگذارد تا به دستور آنها بگوید و بجنبد. بازیگر به اختیار خود نه سخنی می‌تواند بگوید و نه حرکتی می‌تواند بکند.
اواخر سال ۱۳۹۷ اتفاقی افتاد که اشاره به آن، در لمس بیشتر این معنی به ما کمک می‌کند. وقتی خشایار الوند، نویسنده سریال پایختت چهره در نقاب خاک کشید، دیدیم که کل پروژه متوقف شد؛ نقی معمولی با رفتن خشایار الوند دچار مرگ مغزی شد و از سیروس مقدم که مسئول تنظیم حرکات جوارح او بود نیز، کاری برای احیایش برنیامد. آقای مقدم حرف جالبی در تلویزیون زد و گفت من تجربه از دست دادن عوامل را در میانه کار دارم و پس از فوت خانم پوپک گلدره، بازیگر دیگری را جایگزین کردم. اما نویسنده را نمی‌توان جایگزین کرد و آقای مقدم هم نتوانست. نویسنده خالق همه شخصیت‌های فیلم و داستان فیلم است و جایگزین ندارد.
?حال پرسش اینجاست که چرا علاقه مردم به شخصیت نقی معمولی-که مخلوق ذهن خشایار الوند است- آقای محسن تنابنده را تبدیل به سلبریتی می‌کند و او در مسائل گوناگون از موضع و جایگاه نقی معمولی اظهار نظر می‌کند؟ آیا او این حق را دارد؟ آیا تبدیل شدن بازیگران به صاحب‌نظران اجتماعی، سوء استفاده و سرقت شخصیت محبوبی نیست که نویسنده خلق کرده است؟
?پاسخ این سوالات البته روشن است. اما چه چیزی باعث شده است که بازیگران، به چنین جایگاهی در اجتماع برسند؟ به نظر می‌رسد مقصر اصلی در این سرقت شخصیتی، سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سازمان صدا و سیما هستند. سازمان صدا و سیما به جای اینکه بیینده را از این وهم در بیاورد که آنچه دیده است، فیلم است و آنکه بازی می‌کند، در حال اجرای دستورات نویسنده و کارگردان است، در فضای خارج از فیلم بیشتر به وهم این‌همانی معمولی-تنابنده دامن می‌زند.
وقتی گاه و بیگاه، در برنامه‌های مناسبتی، بازیگر میهمان است و مجری از علائق و سلایقش تا نظراتش درباره مسائل گوناگون از او سوال می‌کند، روشن است که این بازیگر دچار توهم صاحب‌نظر بودن در امور گوناگون جامعه خواهد شد. درباره خوانندگان محترم نیز مسئله همین است. حنجره خوبی دارند و توانسته‌اند مفهومی که شاعر می‌سراید و با وزنی که او ساخته، صدایی بسازند، اما گاه شخصیت شاعر را به سرقت می‌برند و چنان رفتار می‌کنند که گویی آنچه خوانده‌اند، سخن خود آنهاست.
?وقتی این توهم، هم در بازیگر و هم در مردم، ایجاد شد، بازیگران یا به استخدام سیاسی درمی‌آیند و در بزنگاه‌های سیاسی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند، یا اینکه دوز این توهم در جامعه چنان بالا می‌زند که بازیگران سیاستمدار می‌شوند.
?این وضعیت متوهمانه، حاصل نگاه تفرجگاهی به جای نگاه دانشگاهی به صدا و سیماست. هدف صدا و سیما نباید سرگرم کردن مردم و گذراندن وقت آنها باشد، بلکه هدف باید اعتلای سواد و فهم و درک و آگاهی مردم باشد. سلبریتی‌پروری و مرجعیت‌بخشی به آنها، با این اهداف متعالی در تضاد و تناقض است.
?خوب است دوستان تصمیم‌گیر در صدا و سیما، اگر هم بنا دارند به جای دانشمندان و صاحب‌نظران، عوامل فیلم و سریال را به برنامه‌ها دعوت کرده و از علایق و سلایقشان سوال کنند، به جای بازیگران نویسندگان فیلم‌نامه‌ها، و به جای خوانندگان، شاعران را دعوت کنند تا درباره آنچه خلق کرده‌اند با مردم سخن بگویند.

اتهامات کرونائی امیرحسین رستمی حرف جدیدی نداشت. سیاهه ای که مدتهاست رسانه های سعودی و انگلیسی مطرح می کنند و احتمالا در ذهن برخی از هموطنان نیز به صورت شبهه مطرح است.

البته قطع برنامه هم عجیب بود و غیرحرفه ای. شبهه را باید پاسخ داد نه اینکه سیم برنامه را چید. دقت کنیم که  مواضع سلبریتی ها، هیچی ثمره ای نداشته باشد یک نشانه است از حرف مردم کف خیابان.  

 و اما مرور چند شبهه.
?می گوید: وزارت بهداشت در کنترل کرونا کوتاهی و پنهانکاری کرده است. 

دقیقا مبنای این ادعا چیست؟ باید چه می کردند که نکردند؟ دقیقا کدام کشور چه کرده است که الگوی این بازیگر محترم است؟ آیا 162 کشور دیگر نیز اهمال کردند؟ اگر اغلب کشورها بنا بر گزارش های رسمی رسانه های خودشان و سازمان جهانی بهداشت پنهانکاری کرده اند، مسئولین وزارت بهداشت دو ساعت بعد از مطلع شدن خبررسانی کردند. اینکه قبل انتخابات چنین خبری با علم بر اثرگذاری بر مشارکت منتشر می شود گواه صداقت نیست؟ رسانه های داخلی و مسئولین را باور ندارند، تائید و گزارش سازمان بهداشت جهانی هم ملاک نیست؟
?می گوید:  چرا یک شهر و کشور قرنطینه نشد. 

چه کسی گفته قرنطینه جواب می دهد؟ چه کسی گفته تنها راه، همین راه است و جز این نیست؟ اگر قرنطینه جواب می داد چرا چین با حکومت نظامی و برقراری سنگر در شهر ویروس را به 160 کشور دیگر صادر کرد؟ چرا ایتالیا قرنطینه کرد وبعد نیمه کاره و ناقص رها کرد؟ چرا جواب نگرفت؟ چرا بقیه کشورها همراهی نکردند؟ اگر مختصری اخبار مواجهه کشورها با کرونا را مرور می کردند چنین ادعائی نداشتند.
?می گوید: چرا پروازهای ماهان لغو نشد. 

کدام پرواز؟ چرا بدون بررسی، سیاهه های ضدانقلاب را تکرار می کنیم؟ ماهان تنها با درخواست وزیر بهداشت مبنی بر بازگرداندن دانشجویان نخبه و هم‌وطنان ایرانی گرفتار آمده در چین، مبادرت به انتقال دانشجویان در شرایط خاص و ویژه پزشکی نمود که مشخص شد هیچ‌یک از دانشجویان و پرسنل پروازی مبتلا به کرونا نشده اند. پروازهای دیگر نیز هیچ کدام مسافرتی نبوده است و ده‌ها تن اقلام پزشکی شامل کیت‌های تشخیصی، لباس‌های محافظتی، تیم پزشکان متخصص چینی، دستگاه اکسیژن‌سنج، دستگاه اکسیژن‌ساز و سایر اقلام پزشکی و دارویی را از مبدأ چین و با رعایت ضوابط سازمان بهداشت جهانی به ایران منتقل کرده است. نباید انجام می داد؟ اگر این تجهیزات وارد ایران نمی شد عواقبش را چه کسی پاسخگو بود؟
?می گوید: چرا فیلترینگ؟

خب. اولن ارتباطش به کرونا؟ دوم اینکه عجیب است کسی برای سلامتی جسم افراد معتقد به قرنطیه و اجبار و نظامی گری باشد اما برای سلامت و امنیت فکری و جسمی مردم فیلترینگ را منکر شود. آنهم در چنین شرایطی که به گواه شرایط موجود، رسانه های خارجی و ضدانقلاب کمر بستند بر تلفات بیشتر کرونائی در ایران.
?اما بدترین بخش سخنان جایی بود که گفت اگر مردم ایران شبیه مردم دنیا فروشگاه ها را غارت نکردند، بدلیل فقر و بی پولی است. این میزان شیفتگی به غرب و این قدر خودحقیرپنداری باور پذیر نیست. کمتر پیش می آید یک نفر تا این اندازه خود و ملت را حقیر بداند که نقاط مثبت رفتار و سبک زندگی مردمش را هم اینطور زشت و زننده تصویر کند/ محسن مهدیان

◀️ «بسم ربّ الرّضا والمعصومه»

?«… اگر پایتان را از اسلام کنار بگذارید این طلبه‌ای که اینجا نشسته با کمال قوا با شما مخالفت می‌کند…»
«…نمی‌شود از شما پذیرفت که ما قانون را قبول نداریم. غلط می‌کنی قانون را قبول نداری! قانون تو را قبول ندارد… نمی‌توانی قبول نداشته باشی…
مردم رأی دادند به اینها … رأی دادند به قانون اساسی. مردمی که به قانون اساسی رأی دادند منتظرند که قانون اساسی اجرا بشود؛ نه هرکس از هر جا صبح بلند می‌شود بگوید من شورای نگهبان را قبول ندارم، من قانون اساسی را قبول ندارم، من مجلس را قبول ندارم، من رئیس جمهور را قبول ندارم، من دولت را قبول ندارم. نه! همه باید مقید به این باشید که قانون را بپذیرید، ولو برخلاف رأی شما باشد…»

✍همین چند جمله از امام خمینی(ره) کافی نیست تا آنها که می گویند تهران و رئیس جمهور و وزارت بهداشت و دادستان و مدعی العموم و دادگاه و ستاد مبارزه با کرونا و … را قبول ندارند، ساکت شوند؟!

⛔️اشتباه نشود!
ابراز نظر و عقیده و آزادی بیان در حدّ خودش محترم است و هیچ مانعی ندارد.
به رئیس جمهور و اهل کابینه هم نقد فراوان وارد است. کما اینکه به حوزه و دانشگاه نقد وارد است. به صدا و سیما و سپاه و ارتش و … هم نقد وارد است.
نیست؟‼️
هست.

⭕️ولی آنارشیسم، هرج و مرج، خود مختاری، غلط است، غلط اضافی است.
و محکوم است.

⭕️شکستن درب حرم و توهین و هتک مقدسات که اصلا جای سخن گفتن ندارد. این موضوع، ادامه نهروان است، نه دفاع از حرم.
اگر ادامه کوچه و سقیفه و درب سوخته و سینه شکسته نباشد، حتما ادامه اشعث ها و شُریح ها و ابوموسی ها هست.

?مگر کشور قانون ندارد؟ شورای امنیت و شورای تأمین ندارد؟ ستاد مبارزه با کرونا ندارد؟ چه و چه و چه ندارد…؟!

✅در کشوری که رهبر آن هم، از تبعیت خودش از قانون سخن می گوید، و برای انتخاب و منتخب مردم حرمت قائل است، کجا فلان شخص حق دارد بگوید تهران غلط کرد، وزیر غلط کرد،رئیس جمهور غلط کرد؟

⭕️قانون تعطیل بردار نیست. و هیچ زمان و مکان و فرد و نهادی استثناء نیست!
حج تعطیل بردار است، ولی قانون ، نه!
وجوب جهاد استثناء دارد، قانون ، نه!
زیارت هم به همین سیاق. قانون، نظم، رعایت مصلحت نظام، مصالح اجتماعی، اینها همه بر زیارت ، مقدم است.

✅"اوصیکم بتقوی الله و نظم امرکم”
نظم
نظم
نظم

✍ سالها بود می‌خواندیم و می‌گفتند  ؛ 

حسِ انتقام، بالاترین مرتبه از مراتبِ عزاداریِ حسین است …

و اگر گریه‌ی بر حسین، تو را برای #انتقام ، نشوراند، گریه‌ی حقیقی نیست!
این حقیقت را، اهل عشق، خوب می‌فهمیدند؛ مثل #حاج_قاسم …

اما برای جانهای کوچک‌ ما، شاید نامأنوس بود! 
✨گذشت و گذشت،  تا داغِ همین حاج قاسم … معادله را حل کرد!

داغ این روزها آنقدر کمرشکن است که، اشک تخفیفش نمی‌دهد!

اما آنچه از درونِ کوچک و بزرگ، تراوش کرده و می‌کند؛ یک حقیقت است؛

#انتقام_سخت ✌️

بالاترین مرتبه‌ی عزاداری ….
✨حاج قاسم را همه عاشق بودند…

آغوشش برای همه جا داشت….

برای همین، بالاترین معادله‌ی عالم را، جوری حل کرد؛ که همـــه بفهمند …

نه فقـــط اهلِ عشـــق ❤️

ومن یتق الله یجعل له مخرجا ویرزقه من حیث لا یحتسب?
*شیخ علی طنطاوی ادیب دمشق درخاطراتش نوشته : یک مسجد بزرگی در دمشق هست که به نام *مسجد جامع توبهمشهور است.*

علت نامگذاری آن به مسجد توبه بدین سبب هست که آنجا قبلا محل منکرات بوده ولی یکی از فرمانداران مسلمان آن را خرید و بنایش را ویران کرد و سپس مسجدی را در آنجا بنا کرد.

یکی از طلبه ها که خیلی فقیر بود و به عزت نفس مشهور بود در اتاقی در مسجد ساکن بود. 

دو روز بر او گذشته بود که غذایـی نخورده بود و چیزی برای خوردن نداشت و توانایی مالی برای خرید غذا هم نداشت. روز سوم احساس کرد از شدت گرسنگی به مرگ نزدیک شده است

با خودش فکر کرد او اکنون در حالت اضطراری قرار دارد و شرعا گوشت مردار و یا حتی دزدی در حد نیازش جایز هست. 

بنابراین گزینه دزدی بهترین راه بود.

شیخ طنطاوی در خاطراتش ادامه می دهد : این قصه واقعیت دارد و من کاملا اشخاصش را میشناسم و از تفاصیل آن در جریان هستم 

و فقط حکایت میکنم نه حکم و داوری. 

این مسجد در یکی از محله های قدیمی واقع شده و در آنجا خانه ها به سبک قدیم به هم چسپیده و پشت بام های خانه ها به هم متصل بود بطوریکه میشود از روی پشت بام  به همه محله رفت. 

این جوان به پشت بام مسجد رفت و از آنجا به طرف خانه های محله به راه افتاد. 

به اولین خانه که رسید دید چند تا زن در آن هست چشم خودش را پایین انداخت و دور شد و به خانه بعدی که رسید دید خالی هست 

اما بوی غذایی مطبوع از آن خانه میامد.

وقتی آن بو به مشامش رسید از شدت گرسنگی انگار مانند یک آهن ربا او را به طرف خودش جذب کرد. 

این خانه یک طبقه بود از پشت بام  به روی بالکن  و از آنجا به داخل حیاط پرید. 

فورا خودش را به آشپزخانه رساند سر دیگ را برداشت دید در آن بادمجان های محشی (دلمه ای) قرار دارد ، یکی را برداشت و به سبب گرسنگی به گرمی آن اهمیتی نداد ، یک گازی از آن گرفت تا می خواست آن را ببلعد عقلش سر جایش برگشت و ایمانش بیدار شد.

باخودش گفت : پناه بر خدا. 

من طالب علمم چگونه وارد منزل مردم شوم و دزدی کنم؟ 

از کار خودش خجالت کشید و پشیمان شد و استغفار کرد و بادمجان را به دیگ برگرداند و از همان طرف که آمده بود سراسیمه بازگشت وارد مسجد شد و در حلقه درس استاد حاضر شد در حالی که از شدت گرسنگی نمیتوانست بفهمد استاد چه می گوید

وقتی استاد از درس فارغ شد و مردم هم پراکنده شدند.

یک زنی کاملا پوشیده پیش آمد با شیخ گفتگویی کرد که او متوجه صحبت هایشان نشد.

شیخ به اطرافش نگاهی انداخت و کسی را جز او نیافت. 

صدایش زد و گفت : تو متاهل هستی ؟ 

جوان گفت نه 

شیخ گفت : نمیخواهی زن بگیری؟ 

جوان خاموش ماند. 

شیخ باز ادامه داد به من بگو میخواهی ازدواج کنی یا نه؟ 

جوان : پاسخ داد به خداوند که من پول لقمه نانی ندارم چگونه ازدواج کنم؟ 

شیخ گفت : این زن آمده به من خبر داده که شوهرش وفات کرده و در این شهر غریب 

و ناآشنا هست و کسی را ندارد و نه در اینجا و نه در دنیا به جز یک عموی پیر کس دیگری ندارد و او را با خودش آورده و او اکنون درگوشه ای از این مسجد نشسته و این زن خانه ی شوهرش و زندگی و اموالش را به ارث برده است. 

اکنون آمده تقاضای ازدواج با مردی کرده تا شرعا همسرش و سرپرستش باشد تا از تنهایی و انسانهای بدطینت در امان بماند. آیا حاضری او را به عقد خود در بیاوری؟

جوان گفت : بله و رو به آن زن کرد و گفت : آیا تو او را به شوهری خودت قبول داری؟ 

زن هم پاسخش مثبت بود. 

عموی زن دو شاهد را آورد و آنها را به عقد یکدیگر در آورد و خودش به جای آن طلبه مهر زن را پرداخت و به زن گفت : دست شوهرت را بگیر. 

دستش را گرفت و او را به طرف خانه اش راهنمایی کرد. 

وقتی وارد منزلش شد نقاب از چهره اش برداشت. 

جوان از زیبایی و جمال همسرش مبهوت ماند و متوجه آن خانه که شد دید همان خانه ای بود که واردش شده بود 

زن از او پرسید : چیزی میل داری برای خوردن؟ 

گفت : بله. پس سر دیگ را برداشت و بادمجانی را دید و گفت : عجیب است چه کسی به خانه وارد شده و از آن یگ گاز گرفته است؟ 

مرد به گریه افتاد و قصه خودش را برای همسرش تعریف کرد.

زن گفت :

*این نتیجه امانت داری و تقوای توست.*

*از خوردن بادنجان حرام سرباز زدی خداوند تعالی همه خانه و صاحب خانه را حلال به تو بخشید.*

*کسی که بخاطر خدا چیزی را ترک کند و تقوا پیشه نماید*

*خداوند تعالی در مقابل چیز بهتری به او عطا میکند.*
*توبه تولدی دوباره*

?♥️?